Mehmet Çatakçı
Değerli okurlarım bir yıldır sürekli olarak Adalet ve Bağımsız Yarğı
dedim,yazdım yetkililere çağrıda bulundum..
Türkiye'nin kalkınması ve fefaha ulaşması için bir bağımsız yarğıya
ihtiyaç var demiştim.
Türkiye son yıllarda hukuktan ekonomiye, eğitimden tarıma kadar öylesine müthiş
bir savrulma yaşıyor ki neden bu hale düştüğümüzü anlatabilmek için sayfalar
dolusu izahat yapmak bile yeterli olmayabilir.
Şu bir gerçek ki bugün itibariyle derin bir ekonomik kriz ve yoksulluk yaşıyoruz.
Özellikle son beş yılda bütün gelişmiş dünyanın uyguladığı rasyonel ekonomik
kurallara riayet etmedik ve hiçbir ekonomik gerçeklikle izahı mümkün olmayan
fantastik modeller denedik ve sonunda ekonomik anlamda duvara dayandık. Bu
yüzden de şimdi rasyonel ekonomiye dönmeye çalışıyoruz.Ama biliyoruz ki bu
çıkmaz sokağa sadece hayali ekonomik modellerle gelmedik.
Aslında ülke olarak daha derin bir krizimiz var, hukuksuzluk... Zira ekonomik
anlamda güçlü olabilmek ve refah toplumunu oluşturabilmek için öncelikle
evrensel hukuk normlarına dayalı bir ‘hukuk devleti’ne ihtiyaç bulunmaktadır.
Esas itibariyle iktidar dahil, hemen herkes hukuk sistemimizin giderek kan
kaybettiğini, bu yüzden de adalete güvenin sarsıldığını çok iyi biliyor.
Nitekim şu anda iktidarın, hatta ülkenin tek hakimi, tek söz sahibi olan
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan farklı zamanlarda yaptığı açıklamalarda adaletin
öneminin altını çiziyor ve “devletin dini adalettir” şeklinde değerlendirmelerde
bulunuyor.
Geçtiğimiz günlerde ‘Adli Yargı Hakim ve Cumhuriyet Savcıları ile İdari Yargı
Hakimleri Kura Töreni’nde konuşan Erdoğan adalet konusunda net mesajlar verdi:
“Her şeyden önce adalet, içinde yaşadığımız evrenin ruhudur. Şayet bu ruhu
kaybedersek diğer hiçbir şeyin anlamı kalmaz. Nitekim insanlıktarihine
baktığımızda adalet temelinde yükselen toplumların güvenlik ve refah içinde
yaşadığını, adaletin kaybolduğu toplumların da kısa sürede yıkılıp gittiğini
görürüz.”
Ama gelin görün ki ülkede işleyen hukuk sistemi, tam da cumhurbaşkanının işaret
ettiği tehlikelerle örtüşen bir görüntü arz ediyor. Ve kelimenin tam anlamıyla
‘adalet’ konusunda ruhumuzu kaybetmiş bulunuyoruz. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın
da ifade ettiği gibi hızla ‘adaletin kaybolduğu’ toplumların akıbetine doğru
ilerliyoruz.
Oysa bugün hala bir anayasamız var ve demokratik ülkelerin anayasalarından da
hiç geri değil. Ama ne yazık ki bizim iktidarımız da yargı kurumları da var olan bu
anayasanın kararlarına uymuyor, daha da vahim olanı anayasayı askıya almış
durumdayız.
Anayasanın 153. Maddesi çok net bir şekilde, Anayasa Mahkemesi’nin kararlarına
yürütme dahil, bütün alt mahkemelerin uymak zorunda olduğunu hükme
bağlamasına rağmen, yürütme de yerel mahkemeler de açıkça anayasaya
meydan okuyor ve açıkça anayasa suçu işliyor.
Evet cumhurbaşkanı sık aralıklarla adaletin önemine vurgu yapıyor ama aynı
zamanda Anayasa Mahkemesi’nin ve Danıştay’ın verdiği kararları bir bakıma
itibarsızlaştırarak yargı kurumlarına da meydan okuyor.
Mesela Danıştay’ın 415 hakim ve savcının göreve iade karını eleştiren Erdoğan,
hem Danıştay’a hem de AYM’ye şu sözlerle yükleniyor: “Nasıl ki Anayasa
Mahkemesi’nin aldığı bazı garip kararlarda Cumhur İttifakı olarak tepkisiz
kalmıyorsak, bunda da sessiz kalamayız. Ayrıca Anayasa Mahkemesi’nin almış
olduğu bu kararları hazmedemiyorum. Danıştay zaman zaman yapıyor, bu tür
kararlarla bizi rahatsız ediyor ama Anayasa Mahkemesi’nin sık sık bu tür kararları
alması bizi ciddi manada rahatsız ediyor.”
Şimdi hakkaniyetle oturup düşünelim, bu ülkede gerçek anlamda adaletin
tecellisini mi istiyoruz, yoksa ‘söz dinleyen-itaat eden’ yargı mı?
Eğer var olan mevcut anayasaya bile uymayacaksak, her gün ne yeni anayasa
sloganları atarak ne de ‘Hz. Ömer adaleti’ hamasetiyle milleti de kendimizi de
boşuna yormayalım.
Unutmayalım ki kendi halkımızın bile güven duymadığı bu yargı sistemiyle,
gelişmiş dünyanın Türkiye’ye ‘güven’ duymasını sağlayamayız.
Bu güveni sağlayamadığımız sürece de Mehmet Şimşek’in rasyonel ekonomide
yol alabilmek için yabancı yatırımcıyı ve finans çevrelerini ikna etme çabalarını
boşa harcamış oluruz.
Kimse kusura bakmasın, kendi anayasasını bile tanımayan bir yargı sisteminin var
olduğu bir ülkeye dünyanın hiçbir aklı başında ülkesi de yatırımcısı da asla
güvenmez ve sonuçta biz şimdi olduğu gibi kendi fukaralığımızda baş başa
kalırız...
Bir ülkenin kurtuluşu Bağımsız Yargıdan geçer,gerisi nafiledir.
